Dag 6; Op safari in Albanië
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen en Bart
29 Juli 2015 | Albanië, Pogradec
Bart had voor vandaag een leuke route uitgezet, rond het meer van Ohrid, naar Albanië. Een land dat eigenlijk pas sinds enkele jaren toegankelijk is voor de buitenwereld en eeuwen lang onder het paranoia dictatoriale bewind van de dictators afgesloten is geweest van welke beschaving dan ook.
Albanië was eeuwenlang een uithoek van het Ottomaanse Rijk. In 1912 werd het land onafhankelijk en na de Tweede Wereldoorlog kreeg het onder Enver Hoxha een dogmatisch communistisch regime dat zich steeds verder van de rest van de wereld isoleerde. Sinds de val daarvan in 1991 is Albanië een parlementaire democratie. Vrijemarkthervormingen in het land hebben de weg opengesteld voor buitenlandse investeerders, met name in de energie- en vervoersinfrastructuursector. De weg die rond het meer aan Albanese kant loopt is geheel gefinancierd door Duitse investeerders en langzaam zie je hier toerisme toenemen, al is het in de meest primitieve vorm die je maar kunt voorstellen.
Aangezien Albanië behoorlijk bergachtig is, is maar 20% van het land geschikt voor landbouw. Toch drijft de economie van Albanië daar voornamelijk op. Meer dan de helft van de Albanese bevolking werkt in de landbouw en deze bedrijfstak is goed voor meer dan de helft van het bruto nationaal product (bnp) van het land. Industrieel gezien is Albanië een van de minst ontwikkelde landen van Europa.
Afijn, wij reizen af om bovenlangs het meer naar de grens te rijden. Op zich al een belevenis om weer eens een ouderwetse, nog steeds ietwat Oostblok-aandoende grensbewaking te. Passeren. Hoewel wij aanvankelijk dachten dat na een zorgvuldige controle van paspoorten en autopapieren de crossing gerealiseerd was, bleek dat we alleen Macedonië uit waren en Albanië nog niet in waren. Ook de tweede controle was zorgvuldig, maar enigszins teleurgesteld waren we wel dat we geen stempels van ons bezoek aan dit ons als bewijs in onze paspoorten kregen. We were in!
Het valt gelijk op dat e bergen aan Albanese kant een stuk minder groen waren, hetgeen komt doordat de wind het meer van Ohrid voor meer regen zorgt aan de Macedonische kant (heb ik niet zelf bedacht hoor ;-) Wij hebben aan beide kanten geen last van regen want het is warm! De temperaturen lopen in de bergen op tot 37 graden. We wilden eerst naar de koningsgraven van Selca (https://en.m.wikipedia.org/wiki/Royal_Tombs_of_Selca_e_Poshtme#)die in de bergen verscholen lagen, om daarna door te rijden naar Pogradec, een grotere kustplaats aan het meer.
Het eerste. Deel van ons plan verliep aardig..... Nadat we in een dorpje een bank hadden gevonden waar we euro's konden wisselen voor Albanese Lek (wat zijn we toch gezegend met de Euro, maar we zijn ook heel erg gezegend dat dit erbarmelijk arme, onderontwikkelde land niet bij de EU hoort!) reden we over de doorgaande weg naar de afslag waar we de bergen in reden. Aanvankelijk lag er nog enig plaveisel op de weg ( we hebben het hier over een verbindingsweg tussen twee bergdorpen die gewoon op de kaart staat en die zelfs op onze TomTom zichtbaar was als zijnde "gemarkeerde route"), maar al snel werd dit een samengeklonken zandpad met gaten in de weg, waar menig eendengezin een wellnessbad in zou herkennen! Onze geüpgrade Fiat Was binnen no time van een witte huurauto omgetoverd in een oranje bemodderde local terreinwagen! We reden,so far so good, richting de graven. Er waren geen afslagen, maar a en toe reden we door een klein bergdorpen met drie ontbijt huizen, waar de bevolking zwaaiend op straat stond,omdat zij wrs niet alle dagen passanten zien. Ongelooflijk om te zien hoe deze mensen in deze dorpen leven.....woningen die half tot helemaal niet af zijn, loslopende koeien,kippen, riten kippen, die wrs dagelijks voor de voedselvoorziening zorgen, kleien stukjes land ingericht voor landbouw in zeer beperkte vorm. Ik kon de gedachten niet loslaten dat de kinderen die hier wonen wrs niet naar school gaan of enige mogelijkheid hebben om zich aan dit bestaan te onttrekken. Al op de doorgaande weg zagen we jonge kinderen (10-12 jaar) langs de weg aan het werk om BBC auto's te wassen of iets te verkopen, maar in de dorpjes zag je enkele kinderen werken aan de huisjes, vissen of bessen plukken etc etc. Gelukkig zagen we niet te veel kinderen, maar die we zagen, waren zo blij dat ze iemand tegenkwamen anders dan hun 10 dorpsgenoten!!!
We vonden de graven en klommen een klein stukje te voet de bergen in om ze van dichtbij te bekijken. In deze gebergtes zie je op elke 30m2 een schuilkelder of bunker, waar blijkbaar militairen tijdens het idiote, paranoia regime van Hoxha moeten posten om te kijken of er geen onverwachte aanval kwam?!? Het hele land staat werkelijk vol met deze bunkers!
Na het bekijken van de graven willen we het tweede deel van ons plan tot uitvoer brengen, ware het niet, dat noch wij, noch de TomTom de staat en de steilheid van de geplande doorgaande weg wist en we na twee en half uur rijden met een gemiddelde snelheid van 15. km per uur op een steile niet verharde ondergrond tot stilstand kwamen en onze bolide "de kracht niet meer had" om ons naar boven te rijden!! Toen wist ik weer waarom Bart niet zo van georganiseerde uitstapjes hield, maar liever zelf op safari gaat ;-) Een oud mannetje kwam onze noodlanding van dichtbij bekijken en met zijn tandeloze grijns schudde hij Bart de hand en sprak hem bemoedigend toe in vloeiend Albanees! We verstonden er geen bal van natuurlijk en de kregen de auto, met wat duwen van Floor en mij weer een paar honderd meter in beweging, om op een iets vlakker stukje de volgende dorpeling, een doofstomme jongen van een jaar of 20, te ontmoeten. Hij wist ons in gebaren te overtuigen dat doorrijden geen goede optie was! Hij moest ook wel zichtbaar laten om er tafereel van drie westerse toeristen, die in een klein autootje de bergen door wilde ( ik geef. Geen ongelijk, maar ja de reisleider van deze dag. had een kleine inschattingsfout gemaakt!)
Omkeren dus en we reden de zelfde weg, die nog steeds erg slecht was, maar wel voornamelijk naar beneden ging, terug. We zagen de verwachte aankomsttijd in Pogradec veranderen op de TomTom naar 16.30 uur, waar we dan toch wel aan een verlate lunch toe waren! In stilte legden we de eerste kilometers af, om er na een tijdje achter te komen dat we echt wel weer veilig in de bewoonde wereld terecht zouden komen.... Je moet er niet aan denken dat de auto het zou hebben begeven in een "bo WiFi zone"!!!!!
Wat een genot dat de 30 km kustweg gewoon geasfalteerd was ( Danke sehr, liebe Deutsche Menschen!!) en dat we tegen half 6 een visje konden eten aan de Albanese kant van het meer!
We rijden na dit avontuur weer graag terug naar het veel modernere Ohrid en hebben besloten dat Albanië niet onze volgende vakantiebestemming zal zijn!
We eindigen de dag in de loungeseats van Cuba Libre met cocktail en tapas, waarna we vast een redenering maken voor een lazy day aan het meer!
Waarschijnlijk ebben wij onze tour niet helemaal goed voorbereid en zijn er in Albanië wel echt mooie dingen te zien, maar wij laten het hier even bij!
Veel liefs van ons drietjes
-
30 Juli 2015 - 09:25
Tante Ly:
wat een avontuur! Fijn dat jullie weer veilig terug zijn. Mijn avontuur voerde me een rondje Akersloot en via o.a. Bakkum, Wijk aan Zee weer naar Heemstede! Geen 37 raden en niet geheel droog. Maar leuk. Liefs, tante Ly -
30 Juli 2015 - 19:08
Mama :
Als je dit hebt meegemaakt houd je onmiddellijk op met mopperen op Nederland denk ik zo. Spannende avonturen, maar ben wel voorzichtig in die vreemde landen.!!! We krijgen zo wel wat nieuwe kennis over de Balkan. Fijne tijd nog met leuke tripjes en heerlijke rustdagen . Lieve groetjes Mama. -
31 Juli 2015 - 21:02
Dorothé:
Geweldig dat die mensen je zo verder helpen en geen misbruik maken van de situatie. Ik val nu even in dag 6 bij jullie wegens gebrek aan tijd en Wifi ivm onze vakantie in Slowakijke. Hier ook erg aardige mensen, dat konden we van de Tsjechen niet zeggen. Verder is zo'n confrontatie met een andere cultuur altijd weer een geweldige eye opener die me meestal heel erg dankbaar maakt voor alle doodgewone normale dingen. Alle goeds verder, groetjes, Dorothé
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley