Laughlin; om te gieren!

Na een nacht in ons mega-glitter en vergane glamour hotel te hebben geslapen, maken we 's ochtend bij Starbucks de plannen voor de dag. Daar loaden we ook even het verslag van de dag ervoor up en lezen jullie reacties (super leuk om zo contact te houden; we bellen ook af en toe wel, maar we zijn vooral druk met de reis;)
We besluiten de koffers in de auto te gooien en de weg over te steken om even door het outlet centre (het barst ervan in the States) te wandelen. Hoewel we ons zelf geen uren de tijd gunnen om te shoppen is het altijd leuk om even rond te snuffelen. Snel een cadeautje gekocht voor een zwangere collega en hier en daar een shortje gekocht en de eerste 501, een hempje en jawel... een echte Ray Ban voor 35 euri's!

We stappen dan de auto in om via de oude Route 66 onze koers te zetten naar Flagstaff AZ. We komen allerlei landschappen tegen, maar vooral ook allerlei weersoorten. Ik had me voorgenomen niet te schrijven over slecht weer, maar echt.... ook wij hebben een regenbui over ons heen gekregen en de temperaturen daalden naar onder de 80 F (daar wilden we natuurlijk niets van weten.) Net zoals alle andere dingen in Amerika, zijn ook de regenbuien GROOT! Soms zie je ze hel plaatselijk als een regenkolom uit de lucht vallen en rijd je zelf in de zon onder een wolkenloos blauwe lucht!

De oude Route 66 die van Chicago naar Los Angeles loopt is een ware touristic Route, waar je naast een boel verlopen mobile homes, ook geregeld autowrakken langs de weg ziet staan. De oude bordjes zijn grappig; je ziet ze overal langs de weg!
De totale lengte van Route 66 was 3940 km. US66 loopt door Illinois, Missouri, Kansas, Oklahoma, Texas, New Mexico, Arizona en Californië.

In 1985 werd US66 officieel opgeheven, nadat het Interstate Highway System het langeafstandsverkeer had overgenomen. Veel toeristen volgen nog steeds het oude traject van Route 66.

Route 66 speelde een belangrijke rol in de Amerikaanse cultuur van de 20e eeuw. In de jaren dertig werd de weg gebruikt door mensen die naar Californië reisden, om de Dust Bowl, grote stofstormen op de vlakten van het midden van de Verenigde Staten, te ontvluchten.
Na de Tweede Wereldoorlog gebruikten vele nieuwe autobezitters de weg om van de ene kant van het land naar de andere te rijden. De weg is een nostalgisch symbool voor de rol van de auto in de Amerikaanse samenleving in de periode van de jaren dertig tot zeventig van de vorige eeuw.

Wij hadden een leuke tip van vrienden uit Schagen die net terug zijn uit de USA, om te stoppen bij een General Store langs de weg! De stop bij Hackberry was echt de moeite waard, want het was een soort museum, waar alles naar de oude jaren 60 stijl was teruggebracht (of is het nooit veranderd sindsdien?)en zelf de wc was een fotomoment, omdat het bij de dames vol stond met opgemaakte etalagepoppen en bij de mannen vol hing met blote dames! We kochten er een paar souvenirs (grappige bordjes van Route 66 en een T shirt voor Bart en vervolgden de weg. We zijn erg op zijn Amerikaans aan het reizen en willen zoveel mogelijk 'ticks in the box' bij bezienswaardigheden die we ergens hebben gelezen en op de route liggen. Zo beschrijft de lonely planet over een heel speciaal ijszaakje in Seligman, waar je beslist even moest stoppen. Hoewel het helemaal geen weer voor ijs was, wilden we het toch afvinken! Dus zochten we in het langgerekte dorpje naar de ice Cap en vonden een heel klein zaakje met en goot stuk grond dat vol stond met beelden, borden, autowrakken, en andere authentieke bezienswaardigheden. Het begon al goed, want met twee deurknoppen op de deur, greep ik natuurlijk de verkeerde (grap geslaagd) en er volgde nog een aantal grappen van de shopkeeper! Allemaal een heerlijk ijsje en Marije, die er een sport van maakt zo veel mogelijk wc's in de USA te bezoeken, heeft nu ook de smerigste gevonden! Nu werd het toch echt tijd om door te karren naar Flagstaff en het hotel op te zoeken, want ons dagritme raakt steeds meer verstoord (eten meestal pas tussen 9 en 10 PM!)
De Pony Soldier Inn was weer een gewoon, prima verzorgd Best Western, waar we de meeste hotels bij geboekt hebben. Natuurlijk niet zo lively als het gokparadijs hotel in Laughlin, maar paste wel beter bij onze wensen.
Voordat we ergens gingen eten hebben we snel via internet kaartjes voor de Imax in de Grand Canyon besteld en de front desk wilde ze wel even voor ons afprinten.Grappig is dat ze in Amerika overal korting op geven, of via bonnetjes, of via een special offer code, maar ook hier is de digitale wereld in opmars, want ik kreeg 25% korting als Faceboor Friend! Dat zijn leuke dingen natuurlijk!
Daarna de helitour voor de volgende dag zeker gesteld; ook al zijn de weersvoorspellingen niet geweldig.
Om de dag af te sluiten zijn we in Flagstaff, dicht bij het hotel snel een mexicans hapje wezen eten (hoewel een hapje bijna niet te krijgen is!) en daarna lekker slapen, want morgen ontbijten we heel vroeg om op tijd te vertrekken naar de GRAND CANYON! Het enige dat we niet wisten is of we inmiddels in een andere tijdszone terecht waren gekomen?!?! Na een verwarrende discussie of het dan een uur vroeger of later was en of het nu 8 uur met NL scheelt of niet.... geven we het op, zetten de wekker op 6.30 en zien het morgen wel weer verder!