Monterey en Carmel
Door: Stoelinga
Blijf op de hoogte en volg Heleen en Bart
12 Augustus 2011 | Verenigde Staten, Monterey
Monterey en Carmel
Door al het ge-app en gedownload, zijn we tegenwoordig te laat voor het ontbijt en hebben we amper tijd om de verhalen van de afgelopen dagen af te ronden. Maar voor we terug vliegen wil ik toch het vrhaal compleet hebben, want zodra je in een andere plaats bent, ben je door alle nieuwe indrukken alweer bijna vergeten wat je de dag er voor gedaan hebt!
Zoals ik al schreef zijn we aan het afdalen in zuidelijke richting om de laatste vakantie week van deze gweldige vakantie af te ronden in L.A. We zullen eerst naar Monterey rijden, dat niet zo heel ver van San Francisco ligt. We rijden langs een mooie kustweg en komen af en toe leuke srandjes tegn; hoe uitnodigend het er ook uit ziet, het weer aan de kut ziet er van achter een autoraam wel aardig uit, maar als je de wind in werkelijkheid voelt en daarbij de water temperatuur van zo’n 16 graden bedenkt, dan nodigt dat toch iets minder uit. We weten niet precies wat Monterey voor plaats is, maar we bedachten eerst maar vroeg in te checken en dan daar te besluiten wat we zouden gaan doen.
Het hotel had nog niet helemaal op ons gerekend, de kamers waren nog niet klaar, maar we hadden ondertussen in de lonely planet (je kunt echt niet onder deze reisgidsen als je zo’n land wil ontdekken) gelezen dat er dicht bij een klein plaatsje was dat een totaal andere uitstraling had dan de gemiddelde Amerikaanse plaats. Zo was er pas vanaf 2006 toegestaan dat er live muziek gespeeld mag worden en is iedere vorm van neon verlichting verboden door de gemeenteraad. Zo kwamen we in Carmel, een prachtig kustplaatsje (Carmel by the Sea) met naast een prachtig, druk bezocht strand een schattige dorpskern, waar speciaal voor ons (en de andere toeristen die het dorp aandeden) een stadswandeling met 25 bezienswaardigheden was gemaakt. Zo gingen we aan de wandel en ook al wisten we beter, we waanden ons in een Engels dorpje dat recent gemoderniseerd was! De huizen waren knus en kleurig en er werd naar hartenlust getuinierd (wat we in de andere droge plaatsen nauwelijks gezien hadden). Het was van oudsher dus een zeer ouderwets en conservatief dorp, waar nieuwigheden door de gemeente niet erg welkom ontvangen werden, maar met de komst van een nieuwe burgemeester, niemand minder dan Clint Eastwood!, kwam er verandering in (2002) Hij ging r voor zorgen dat er voorzieningen voor toeristen kwamen, parkeerplaatsen en hij beloofde er een modernere plaats van te maken. Hij was maar 2 jar burgemeester, maar dat wat hij beloofde heeft hij voor elkaar gekregen of in ieder geval ingezet.
De wandeling was kort, maar grappig en zeker wel gericht op de toeristen die natuurlijk iets zouden kopen in de sweet hop, de tearoom of in de enige genera;store, waar het neon licht was blijven hangen! Wij deden daar natuurlijk sportief aan mee en na een uurtje door het dorpje gesnuffeld te hebben, zijn we de enig, en bijna onbetaalbare supermarkt binnen gestapt om een broodje en een pak jus d’orange te kopen om in het park te gaan picknicken. Het duurde een uur voor we alle regels van het park hadden gelezen; er mocht niets, behalve op een bankje zitten en picknicken, dus dat deden we dan maar! Om ons vooral zo veel mogelijk aan te passen aan het Amerikaanse leven, probeerden we de gebruiken te kopiëren, door niet een ijsje voor iedereen te kopen, maar met zijn allen uit 1 bak ijs te lepelen, totdat we er bijna bij neer vielen! Degene die bij ons het minst Amerikaans kan doen wat betreft eten is Floor, maar die had nu net wat minder moeite met de enorme bak ijs en terwijl rustig aan het uitbuiken waren zorgde zij er voor dat de overgebleven gallon ijs ook nog soldaat gemaakt werd!
Na alles keurig opgeruimd te hebben in recycling bins (ja heel af en toe doen ze ook hier iets positiefs aan de enorme afvalberg die ze met elkaar produceren!), reden we nog een stukje naar de oceaan en daarna richting het hotel, waar Marije en Floor, niet gehinderd door de temperatuur direct het zwembad in doken en wij ons met de ogen dicht oplaadden voor het avondprogramma! De mevrouw van de receptie had een heel god seafood restaurant aangeraden, maar daar wisten meer mnsen van en het was vol, of pas om 10 uur een tafel beschikbaar. We zijn daarom down town Monterey gereden waar het levendig en toeristisch was en vol met seafood restaurants. We vonden een leuk tentje aan het water, maar het was toch net te fris om buiten te zitten en daar hebben we allemaal heerlijk visjes en garnalen gegeten. Inmiddels was het toch alweer laat geworden en hoe we ooit weer in ons ritme moeten komen, vraag ik me af!
Iedereen was moe en de volgende dag zouden we weer verder rijden naar San Luis Obispo, dus sloten we de dag af, zonder te veel plannen voor de volgende dag en met de afspraak elkaar de volgende morgen om 9 uur weer bij het ontbijt te treffen!
Door al het ge-app en gedownload, zijn we tegenwoordig te laat voor het ontbijt en hebben we amper tijd om de verhalen van de afgelopen dagen af te ronden. Maar voor we terug vliegen wil ik toch het vrhaal compleet hebben, want zodra je in een andere plaats bent, ben je door alle nieuwe indrukken alweer bijna vergeten wat je de dag er voor gedaan hebt!
Zoals ik al schreef zijn we aan het afdalen in zuidelijke richting om de laatste vakantie week van deze gweldige vakantie af te ronden in L.A. We zullen eerst naar Monterey rijden, dat niet zo heel ver van San Francisco ligt. We rijden langs een mooie kustweg en komen af en toe leuke srandjes tegn; hoe uitnodigend het er ook uit ziet, het weer aan de kut ziet er van achter een autoraam wel aardig uit, maar als je de wind in werkelijkheid voelt en daarbij de water temperatuur van zo’n 16 graden bedenkt, dan nodigt dat toch iets minder uit. We weten niet precies wat Monterey voor plaats is, maar we bedachten eerst maar vroeg in te checken en dan daar te besluiten wat we zouden gaan doen.
Het hotel had nog niet helemaal op ons gerekend, de kamers waren nog niet klaar, maar we hadden ondertussen in de lonely planet (je kunt echt niet onder deze reisgidsen als je zo’n land wil ontdekken) gelezen dat er dicht bij een klein plaatsje was dat een totaal andere uitstraling had dan de gemiddelde Amerikaanse plaats. Zo was er pas vanaf 2006 toegestaan dat er live muziek gespeeld mag worden en is iedere vorm van neon verlichting verboden door de gemeenteraad. Zo kwamen we in Carmel, een prachtig kustplaatsje (Carmel by the Sea) met naast een prachtig, druk bezocht strand een schattige dorpskern, waar speciaal voor ons (en de andere toeristen die het dorp aandeden) een stadswandeling met 25 bezienswaardigheden was gemaakt. Zo gingen we aan de wandel en ook al wisten we beter, we waanden ons in een Engels dorpje dat recent gemoderniseerd was! De huizen waren knus en kleurig en er werd naar hartenlust getuinierd (wat we in de andere droge plaatsen nauwelijks gezien hadden). Het was van oudsher dus een zeer ouderwets en conservatief dorp, waar nieuwigheden door de gemeente niet erg welkom ontvangen werden, maar met de komst van een nieuwe burgemeester, niemand minder dan Clint Eastwood!, kwam er verandering in (2002) Hij ging r voor zorgen dat er voorzieningen voor toeristen kwamen, parkeerplaatsen en hij beloofde er een modernere plaats van te maken. Hij was maar 2 jar burgemeester, maar dat wat hij beloofde heeft hij voor elkaar gekregen of in ieder geval ingezet.
De wandeling was kort, maar grappig en zeker wel gericht op de toeristen die natuurlijk iets zouden kopen in de sweet hop, de tearoom of in de enige genera;store, waar het neon licht was blijven hangen! Wij deden daar natuurlijk sportief aan mee en na een uurtje door het dorpje gesnuffeld te hebben, zijn we de enig, en bijna onbetaalbare supermarkt binnen gestapt om een broodje en een pak jus d’orange te kopen om in het park te gaan picknicken. Het duurde een uur voor we alle regels van het park hadden gelezen; er mocht niets, behalve op een bankje zitten en picknicken, dus dat deden we dan maar! Om ons vooral zo veel mogelijk aan te passen aan het Amerikaanse leven, probeerden we de gebruiken te kopiëren, door niet een ijsje voor iedereen te kopen, maar met zijn allen uit 1 bak ijs te lepelen, totdat we er bijna bij neer vielen! Degene die bij ons het minst Amerikaans kan doen wat betreft eten is Floor, maar die had nu net wat minder moeite met de enorme bak ijs en terwijl rustig aan het uitbuiken waren zorgde zij er voor dat de overgebleven gallon ijs ook nog soldaat gemaakt werd!
Na alles keurig opgeruimd te hebben in recycling bins (ja heel af en toe doen ze ook hier iets positiefs aan de enorme afvalberg die ze met elkaar produceren!), reden we nog een stukje naar de oceaan en daarna richting het hotel, waar Marije en Floor, niet gehinderd door de temperatuur direct het zwembad in doken en wij ons met de ogen dicht oplaadden voor het avondprogramma! De mevrouw van de receptie had een heel god seafood restaurant aangeraden, maar daar wisten meer mnsen van en het was vol, of pas om 10 uur een tafel beschikbaar. We zijn daarom down town Monterey gereden waar het levendig en toeristisch was en vol met seafood restaurants. We vonden een leuk tentje aan het water, maar het was toch net te fris om buiten te zitten en daar hebben we allemaal heerlijk visjes en garnalen gegeten. Inmiddels was het toch alweer laat geworden en hoe we ooit weer in ons ritme moeten komen, vraag ik me af!
Iedereen was moe en de volgende dag zouden we weer verder rijden naar San Luis Obispo, dus sloten we de dag af, zonder te veel plannen voor de volgende dag en met de afspraak elkaar de volgende morgen om 9 uur weer bij het ontbijt te treffen!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
