What happens in Vegas.... stays in Vegas

What happens in Vegas, stays on Facebook!
Zoals ik al schreef zouden we Springdale / Zion verlaten om na alle prachtige natuurverschijnselen naar de grote stad te gaan! Dichtbij het hotel, op de weg die we toch zouden rijden, hadden we nog een tussenstop in en zogenaamde Ghost town. Een dorpje dat verlaten is door de mensen die er ooit heen zijn getrokken om daar een nieuw bestaan op te bouwen, dat uiteindelijk niet erg is gelukt, vaak door verschillende redenen. Soms was de gemeenschap te klein om zichzelf voldoende te kunnen onderhouden, de grond lijkt me ook niet echt fantastisch om een mooi agrarisch bedrijf mee op te zetten, maar ook de Indianen waren niet erg gesteld op de blanke indringers en moorden her en der gehele dorpen uit!
We kwamen via een onverharde weg, vol kuilen en gaten (ik snap wel dat dit met paard en wagen ook geen pretje was, maar dat de cowboys het op hun paard wel redden!) bij Grafton. Dit is een van Amerika’s meest gefotografeerde Ghost Town; zijn verschillende films opgenomen o’.a. Butch Cassidy and the sundance kid (een western. Als eerste bezochten we het cemetry, waar een mooie uitleg stond waaraan de mensen waren overleden. Oud wijn ze allemaal niet geworden en de meeste kinderen (soms 5 uit 1 gezin) stierven aan Difterie. De volwassenen hadden veelal op hun grafsteen staan: ‘Killed by Indians’! Een vrolijk begin van de dag! Het dorpje verder was niet zo spooky, maar het was leuk te zien hoe de huizen die er nog stonden er uit zagen; een soort kleine huis op de prairie idea! Grafton wordt door een Herritage Organisation in stand gehouden, zodat het voor bezoekers aantrekkelijk blijft en het in een redelijke bezoekersstaat blijft. Er kwamen nog best wat toeristen op af, maar na een kwartiertje door de verlatenheid te hebben rond gewandeld, gingen we verder op pad naar de drukte!

Om niet helemaal van in een cultuurschok te komen na alle indrukwekkende parken die we de afgelopen week hebben bezocht, verlengen we onze rit naar Las Vegas met een een of 50, om de Hooverdam in Boulder City. De dam, die in de tijd dat die gebouwd werd in de dertiger jaren, zeker imponerend in zijn grootte was heeft nog altijd een toeristische aantrekkingskracht.
In de crisisjaren, werd om de werkloosheid tegen te gaan dit enorme project door de overheid geïnitieerd om zo de economie weer een boost te geven, mensen aan het werk te krijgen en tegelijkertijd een nieuwe energiebron voor de regio te creëren. De dam, vernoemd naar President Hoover, ligt op de grens van Nevada en Arizona en heeft twee klokken op de pijlers hangen; aan de ene kant is het weer Mountain Peak time en aan de andere kant Nevada time. Als je 3 keer over de dam rijdt ben je dan ook weer helemaal ontregeld en je blijft je horloge verzetten;)
Het was leuk om het bouwwerk te bekijken, maar we kozen er dit keer voor om niet het hele museum, de introfilm over het ontstaan etc etc te gaan doen, want.... we wilden naar Vegas!

Tegen vijf uur kwamen we bij het hotel aan en dit was wel een compleet ander beeld dan dat van de afgelopen week. De temperatuur was wel gelijk, zo niet warmer met 108F, maar verder was het enorm druk, veel volk, niet alleen buitenlandse toeristen, maar ook complete motorclubs met veel ‘domme knaapjes’ die veel lawaai maakten met hun motoren en met hun stemgeluid. Het zwembad lag vol (we waren gewend de pool voor ons alleen te hebben ;) en de mensen waren niet zo vriendelijk als in de andere hotels Welcome to Vegas!
We hadden tot 19.00 uur siësta time; Floor ging zwemmen en de ouderen van het gezin gingen even kort de ogen sluiten. Vanavond zouden we Las Vegas gaan verkennen! Vanaf het Hotel ging ieder uur een Shuttlebus naar de strip . Dit was een prima service, want ook lag het hotel just of the strip, het is geen weer om te lopen.... sterker nog.... je ziet ook niemand lopen! Men rijdt zelfs over het parkeerterrein om van de ene winkel naar de andere winkel te komen!

Ik kon me eigen lijk niet goed voorstellen wat The strip in Vegas nu precies in zou houden en met het idee dat we daar gewoon lekker over heen zouden wandelen om de hotels met hun attracties te bekijken. Zo zou je het ook kunnen beschrijven, maar het is onmogelijk om de grootte, de enorme luxe van de hotels en de hoeveelheid mensen te beschrijven. Eigenlijk moet je het zo zien dat het en heel lange straat is, Vegas Boulevard, waar aan beide kanten van deze 6 baansweg mega grote hotels gebouwd zijn. Ieder hotel is een soort eigen theme park en is zo groot als 5 Ikea’’s bij elkaar. Ze hebben allemaal hun eigen shoppingmall (niet met de minste merken!) en restaurants in alle soorten en maten. De hotels hebben allemaal hun specifieke attracties en shows. Zo wordt in het Bellagio Hotel ieder uur een fonteinshow gehouden waarbij de waterpartijen op de maat van de muziek dansen met geweldige effecten, bij The Mirrage kwam een ware vulkaan tot eruptie, met vuur, stof, lava en gedonder en dan staan er honderden mensen langs de hekken van de hotelvijver. Veel landen hebben we in Vegas aangedaan, want in Venetian voeren de gondeliers door de grachten van buiten naar binnen en kon je over de Rialtobrug wandelen, stond er een replica van de toren die in het echt op San Marco staat en kon je de Trevifonteinen bezichtigen. Uiteraard kun je ook in dit hotel shoppen on the canalside!.Verder staat er een enorme piramide met een sfinx (zo groot hebben ze ze in Egypte zelf niet eens geloof ik!), staat er een geheel gouden Hotel ‘madaly’ dat voor de Chinezen vast goed herkenbaar was, want het barste er van in Vegas en zagen vanaf alle delen van de Strip een verlichte Eiffeltoren , waardoor we ons weer in Parijs waande! Het was niet gewoon O.T.T. (over the top), maar definately V.O.T.T. waarbij de V. voor VERY staat. Sommige hotels hebben meer dan twee miljard dollars gekost en hebben soms meer dan 3000 kamers! Nu zul je denken dat die dan ook een vermogen moeten kosten, maar dat valt wel mee. De crisis heeft ook zijn tol in Vegas geëist en er zijn sterk concurrerende prijzen op het internet. Verder zie je aan het Noordelijke deel van Strip, dat er veel hotels in aanbouw zijn of waren, maar waar voorlopig niet veel aan gedaan wordt, zolang er geen geld voor is.
O ja, geld, ik zou bijna vergeten te vertellen dat er naast alles wat er aan glitter, glamour en neon in de hotels is, er ook in ieder hotel een gigantisch casino is, waar natuurlijk het geld verdiend moet worden (wel door de Casino dealers natuurlijk). Wat een droevigheid om al die mensen daar aan die gokmachines te zien hangen terwijl minimaal geklede Filippijnse meisjes in een soort op tafelhoogte gemaakte kooitjes staan te paaldansen! Natuurlijk zijn er veel speeltafels waar gewoon gepokerd of geblac- jacked wordt, maar het merendeel bestaat uit machines waar je flappen in moet doen en dan maar hopen dat het geluk met je is! Een chauffeur die we spraken, vertelde over de mensen die in Vegas echt alles kwijt zijn geraak, hun huis, hun auto, hun gezin, hun baan etc etc en dat het aantal zelfdodingen onder de croupiers en andere casinomedewerkers het hoogst is van het land, omdat zij na een avond gewerkt te hebben en veel fooien te hebben opgestreken, hun geluk nog even gaan beproeven bij een collega en dan alles en meer verliezen dan ze bezitten. Het lijkt me een bizarre wereld en als één van de meiden ooit zegt dat ze in Vegas gaat werken, heb ik daar nu toch wel een heel ander beeld van! De straten vullen zich naarmate het later wordt niet alleen met toeristen, maar ook met de echte feestgangers in korte rokjes en met stilettohaken waar je al pijn van in je voeten krijgt als je er naar kijkt (dat weten die meiden ook, want ze hebben vaak de teenslippers in de hand of in de tas!). Met het vollopen van de straten, start ook de business van alle dag, of beter gezegd van alle nacht! Het ritselt op iedere straathoek van de vieze mannetjes (en soms ook vrouwen) die hot girls aan de man willen brengen door met kaartjes en gore klikklak geluiden mannen zo veel mogelijk visitekaartjes van de dames in de hand te drukken. De meiden liggen letterlijk op straat, want iedereen, nou ja... veel mensen dan, gooien de kaartjes direct weer weg! Natuurlijk hoort dit allemaal bij het nachtleven van de stad, maar het gaat op een gegeven moment wel irriteren en volgens Bart was de enige oplossing om er van af te komen om zo’n T-shirt te kopen waar op staat:
‘twenty-minute-girls’ of ‘get girls in your room, met een telefoonnummer’ en een stapel kaartjes in je hand te houden! Verder staan er de mannen in strakke pakken met fluoriserende bandjes, die voornamlijk vrouwen met gratis Margerita’s de nachtclub in willen praten, want ook daar moet verdiend worden! Wij behoren niet tot de doelgroep en met de Amerikaanse wetgeving die alcoholische drank onder de 21 verbiedt, komt ook Anna niet in aanmerking voor een cocktailtje. Wel jammer,want we zien werkelijk iedereen met een souvernir-vase in de vorm van bv. De Eifeltoren lopen, die dan gevuld is met een 4 of 5 shots Marguerita of ander soort cocktail. Het leek mij wel stoer om er eentje te kopen, maar er kwam toch een Nederlands gen om de hoek kijken toen ik hoorde dat zo’n fun drankje begon bij 34 usd! Toch maar niet vandaag!
Ook al hadden we maar een klein stukje van de Strip bewandeld, ik moet zeggen dat het niet de meest ideale walk voor Anna was met haar kniewond, waren we allemaal moe en besloten om 23.00 uur de schuttle terug naar het hotel te nemen.
Dezelfde chauffeur bracht ons weer terug en de kinderen doken direct hun bed in om zich op te maken voor een particular girlsday and payday voor Bart de volgende dag! De meiden hebben de shoppingmalls gegoogled en omdat het Nightlife van Vegas alleen leuk is by night, gaan we morgen eerst heerlijk uitslapen en dan naar één van de grote premium outlet centres waar een verzameling van meer dan 150 shops is ondergebracht!

Als de kinderen slapen blijven wij nog even op om tot ontbijttijd in Nederland wakker te blijven. Voor het eerst sinds jaren zijn we op 6 augustus op vakantie, maar ik moet nu wel erg goed nadenken over welke dag het is, hoe laat het is om vooral niet een dag te laat mijn moeder te feliciteren! Het hotel had al de kaart en de prints klaarliggen bij het ontbijt en ook al ontvlucht mijn moeder alle drukte, ze zal naast de telefoontjes en kaarten ook nog bezoek krijgen van mijn broer die honneurs waarneemt en ik hoor achteraf ook nog van tante Doortje en ... (wie was er nog meer bij?).
Anyway, om half twee Vegas Time gingen wij naar bed om niet meer wakker te worden voor 10 uur (leve de airco)!

So far the first Vegas experience!