Het vervolg

Het vervolg; dag 7 - 8 - 9 & 10 (chilldag- St Naum - Beachclub, Struga en Albanië in de herhaling)

Omdat ik een beetje achterstand in de verslaglegging heb, zal ik in een verslag de afgelopen dagen samenvatten. Niet dat er geen tijd was om te schrijven, maar we kunnen goed wennen aan "nietsdoen"! Na ons Albanese avontuur hebben we een rustdag ingebouwd, waar we eigenlijk alleen maar lui hebben geslenterd over de boulevard, van terrasje naar terrasje en her en der een hoofdstukje in onze boeken gelezen. Niet veel bijzonders dus om over te verhalen. ' s Avonds overigens heel leuk gegeten bij restaurant Belvedère, zo'n 100 meter van ons Hotel vandaan. We volgen de lijst van Tripadvisor en de aanraders uit de reisverslagen van anderen. Het blijft bijzonder om tot middernacht een restaurant af en aan vol te zien met groepen/ groepjes mensen die komen dineren. De openingstijden van de restaurants zijn hier op aangepast en zolang er volk is, zijn ze open! Belvedère is zeker een aanrader voor (aankomende) Ohridgangers. Er is een groot terras dat tussen bomen/stadstuin is opgesteld en met het Balkanstrijkkwartet is het al snel een sfeervol tafereeltje. Lekker gegeten dus en een beetje op tijd naar bed, want dag 8 stond een trip gepland, met boot, naar De Monastery van St Naum.


Dag 8; St Naum Monastery
We hadden ons vooraf íngelezen dat een bezoek aan dit klooster niet mocht ontbreken, dus via de reisorganisatie hadden we de dagtocht geboekt. Om 9.30 uur verzamelden we op het pleintje bij de haven, waar een tourboot klaar stond (wij noemde dat de afgelopen week de vluchtelingenboot als die voorbij vaarde, omdat het leek dat ie volgepakt werd met toeristen om heen en weer naar het klooster te varen). Onze verwachting kwam helemaal uit en we gingen op pad met een grote groep Nederlanders op een redelijk volgepakte boot. Geen straf om anderhalf uur in het zonnetje het meer over te varen. Je komt overal weer met andere mensen in gesprek en net als tijdens onze stadswandeling, spraken we nu ook met een jong Nederlands stelletje dat bij ons op het achterdek zat. De groep werd aan de overkant in tweeën gesplitst en wij bleven bij de Engelssprekende gids en bezochten eerst de Monastery en zouden daarna met roeibootjes de prachtige bronnen bezoeken die het water ( zo helder en fris zie je het zelden) aan het meer van Ohrid aanvoert. Enige weken geleden keken we naar drie op reis, het reisprogramma van Floortje Dessing, waarin zij de Balkan door reisde en ook de Tour naar St Naum en de roeitocht maakte. Niets was gelogen uit deze uitzending, want het was wonderbaarlijk mooi, schoon en een genot om te zijn. We zaten met 10 man in de roeiboot en de Macedonische gids kon fraai vertellen over het natuurgebied waar we in vaarden en was ook benieuwd, met zijn gepaste trots voor zijn land, wat wij nu het mooiste en minst fraaie van Macedonië vonden. Het was niet moeilijk om de mooie natuur, het lekkere weer, de allervriendelijkste mensen, het meer en het lekkere eten als voordelen van het land te verwoorden. De mindere kant is toch echt de vervuiling die het volk zelf aanbrengt; overal wordt rotzooi gedumpt, vervallen huizen worden verlaten en vervallen verder tot een bijzonder armzalig aanzicht, het verkeer is wat betreft onze maatstaven nog weinig gestructureerd en wordt zeker niet voor alle deelnemers veilig gemaakt ( zo rijden motoren zonder helm, met 2 volwassenen een kind en een baby kun je hier gerust op je scootertje, zijn zebrapaden geen oversteekplaatsen etc) en tot slot is roken hier de volkssport nummer één. Waar je ook zit er wordt gerookt, zelfs tijdens het eten roken mensen terwijl hun tafelgenoten nog van hun maaltijd genieten. Laatst zaten we op een terrasje en daar kwam zelfs een promotieteam van Marlboro sigaretten promoten!!! Zo ondenkbaar in Nederland; maar ze vertelden wel dat ze bij niet-rokers en kinderen niet mochten aandringen (hahaha)

Afijn terug naar ons uitstapje. Het klooster in St Naum staat bekend als het oudste en meest bezochte klooster van Macedonië. Het klooster stamt uit 910 en is gesticht door St Naum, maar de kerk die er nu staat is herbouwd in de 16e eeuw en de fresco's uit 1806 beschrijven het leven en de mirakels van St Naum Het is een waar pelgrimsoord, dat naast de mooi bewaard gebleven kerkjes en fresco's ook wel bijzonder toeristisch aan doet. Zo is er een mooi strandje waar je kunt zwemmen ( zelfs in de koude stroom die uit de spring naar het meer gaat en niet warmer is dan 8 graden; dapper hoor Bart!!) en er is een lang pad aangelegd met legio souvenirsstalletjes en (semi) traditionele Macedonische goederen. Verder is dit plaatjes geliefd om huwelijksreportages te maken, want we zagen zeker wel vier of vijf bruidjes in vol ornaat!

Het roeitochtje was erg mooi en onze gids ( met T-shirt en supportersvak van Go Ahead Eagles ;-) liet ons de mooie plekjes zien en vertelde verschillende anekdotes over de heilzame-, geneeskundige- en vruchtbare krachten die aan het water uit de bron wordt toebedeeld. Hij zette ons weer af bij het restaurant waar we lunchten en daarna hadden we een pauze omverwerpen rond te kijken, te zwemmen of te chillen, voordat de party weer naar Ohrid vertrok.

We hadden een heerlijke dag, maar kunnen iedereen aanraden dit niet met zo'n groep te doen. Het is zeer eenvoudig om voor een dag een lokale bootjesgasten/ Watertaxi te boeken, die dagelijks in de haven van Ohrid liggen en je met plezier een dag voor lokale prijzen mee nemen en je ongetwijfeld ook de mooie verhalen kan vertellen.

Terug in Ohrid zijn Bart en ik een drankje gaan drinken, terwijl Floor zich met haar ogen dicht in het Hotel ging voorbereiden op de .....jawel.... Macedonische avond 2.0 ! In ons Hotel Tino hadden we een tafel gereserveerd en zij hadden naast het dagelijkse orkest ook een plaatselijke volksdansgroep op het programma staan. In de herhaling dus in de hoop dat het beter zou bevallen dan de eerdere wilde ervaring in het KGB gebouw met de flessenman! Het restaurant van ons Hotel staat zowel bij Tripadvisor als bij de plaatselijke bevolking bijzonder goed bekend en ook deze avond zat het helemaal vol tot middernacht. Heerlijk gegeten en verschillende goede Macedonische wijnen geprobeerd en meer Macedonisch volksvermaak gezien en gehoord dan tijdens de Arke-avond.

Dag 9; Cuba Libre 2.0

Voor vandaag hadden we bedjes gereserveerd bij Cuba Libre; we waren lekker vroeg met reserveren dus hadden we prima plekken. Floor was niet zo lekker vandaag en bleef liever even liggen, hetgeen uiteindelijk een buikgriepje bleek te zijn waardoor ze een innige vriendschap sloot met haar bed en hotelkamer voor 48 uur. Een beetje sneu was het wel want iedere keer als ze weer een beetje trek had, gingen we wat eten, maar die lol was steeds van zeer korte duur! Inmiddels is ze weer helemaal opgeknapt, maar twee dagen hebben Bart en ik ons ( dichtbij het hotel) samen vermaakt, waarbij Floor rustig in het Hotel bleef en prima verzorgd werd door de keuken met een tomatensoepje of een bruchetta!

Dag 10; gewijzigd programma

Het meerdagje was lekker op donderdag en op vrijdag zouden we aanvankelijk naar Skopje, maar omdat Floor zichzelf nog niet tweeënhalf uur in de auto vertrouwde, reden Bart en ik tegen de middag naar Struga. Dit is een klein stadje ( voor Macedonische begrippen waarschijnlijk een grote stad) waar we lekker langs de rivier gewandeld hebben, koffie gedronken en evenaar het beeld van Moeder Theresa gelopen ( die volgens mij op veel verschillende plaatsen is geboren, maar een ervan is in ieder geval Struga!)

Daarna reden we nog even over de grens naar Albanië (nee Bart had nog geen genoeg van de wildernis daar. We wilden een klein grensdorpbewoner aan het meer van Ohrid bezoeken zo'n 20 km van Struga) We passeerden zonder veel gedoe de grens en reden op redelijk verharde weg naar Linn! Dit kleine dorpje had een doorgaande weg met een dead-end bij het meer en je kon met heel veel moeite op een paar plaatsen elkaar passeren ( gelukkig was er niet veel verkeer) de tijd heeft hier echt 30 jaar stil gestaan. De dorpelingen waren aan het werk in hun eigen moestuintje, hakten hout, of sloegen voor het huis met een stok de peulen/witte bonen uit hun vlies. Het was een soort openluchtmuseum, maar dan real-life!! Aan het eind van het dorp was een restaurantje, dat half af was, maar wel open. Aanvankelijk zouden we daar lunchen, maar op weg naar het terras aan het water passeerden we de keuken en het leek verstandig om het bij een blikje drinken te houden. Een idyllisch, maar kansloos dorpje, waarvan ik wederom het gevoel had dat je daar als kind geen of weinig onderwijs krijgt en je toekomst bepaald wordt door de afstand die je kunt lopen om er zo ver mogelijk van vandaan te komen.
We vervolgen, nadat Bart weer de plaatselijke dorpsgek had omhelst (zie foto) onze weg terug naar Ohrid, waar we voor Floor een alternatief Imodium kopen, zodat ze de laatste vakantiedagen weer gewoon mee kan! In het hotel aangekomen daar maar mee gestart en voorzichtig een broodje gegeten, wat er zowaar gewoon in bleef! 's Avonds in hotel Tino een beetje gegeten en dat was ook veel belovend, dus als zij zich wat beter voelt morgen, gaan we de hoofdstad Skopje bezoeken!

Ondank dit kleine dipje van Floor, hebben we allemaal een heerlijk relaxte vakantie die al weer bijna ten einde loopt. We hebben dit weekend nog en na Skopje rusten we nog een dagje op de bedjes bij Cuba Libre, zodat de boeken uit gelezen kunnen worden en we uitgerust terug kunnen vliegen.

Liefs van ons drietjes
Xx H