Dag 2; Op pad in rural Macedonië
Door: Heleen
Blijf op de hoogte en volg Heleen en Bart
23 Juli 2015 | Macedonië, Debar
Vanmorgen waren we precies op tijd wakker om nog aan het ontbijt te kunnen verschijnen! Het ontbijt zo op het terras aan het meer geeft gelijk een ultiem vakantiegevoel en met een heerlijke kop koffie erbij kan het niet meer stuk!
Zoals ik al schreef is het hotel prima. Onze kamers hebben geen uitzicht op het meer, wat dan weer wel als voordeel heeft dat we niet alle muziek van de terrassen aan de boulevard en het gedreun van de pub naast ons op 120 Db de kamer in krijgen. Het ontbijt bestaat uit verschillende soorten brood, veel komkommer en tomaat,eieren en allerlei ondefinieerbare bakproducten! Het lijkt een beetje op Turks eten, maar het zal voor de authentieke Macedoniër beslist anders zijn. Na het ontbijt heb ik eerst een uurtje geprobeerd het (&€;@/)verslag op de site te plaatsen, wat niet direct lukte. Er bleek uiteindelijk een storing te zijn, waardoor er steeds een foute upload op kwam te staan! Gelukkig gaf dit Bart wat tijd om het plan van de dag te maken en de route van onze trip uit te zetten.
Vandaag toerden we in de richting van west Macedonië ( een heus risico gebied, zoals we later op de site van BUZA zagen) om de Monestery of St John the Forerunner Bigorski (rare vertaling van 'doper' lijkt me) te bezoeken. Een afstand van niks vanuit Ohrid, maar de wegen zijn nog zeker niet op de standaard die de EU er aan zou stellen, dus deden we er gerust een uurtje of twee over. Dit was geen straf door het mooie landschap, met prachtige uitzichten over meer, rivier, stuwdammen, steile klimmetjes van tweede of derde categorie. Onderweg kwamen we geregeld loslopende koeien, ezels en monniken tegen. We reden dicht langs de Albanese grens en de spanningen tussen Macedonië en het buurland was merkbaar aan de grote hoeveelheid politiemensen die we onderweg tegen kwamen ( fijn ook dat Bart de papieren van de huurauto in het hotel had laten liggen;-). Dat het nog niet helemaal goed zit tussen deze twee landen viel ook op doordat bij veel wegwijsborden die normaal de plaatsnamen in drie talen (Macedonisch, Cyrillisch schrift en Albanees ) lieten zien, de Macedonische versie met spuitbussen was weggehaald om je alleen in het Albanees en Cyrillisch naar de Albanese grens te leiden. Vandaag maar even niet, want zonder autopapieren ėn zonder paspoorten is dat waarschijnlijk een eenmalig succes!
Het westelijk deel van Macedonië heeft vele hoge bergen, kristalheldere meren en rivieren en een ongerepte natuur. Ongeveer 50 kilometer ten noorden van Ohrid, in de buurt van de Macedonische - Albanese grens, ligt de plaats waar een van de meest spectaculaire orthodoxe kloosters op de Balkan - St. Jovan Bigorski ligt. We rijden hier naar toe via de regionale weg Ohrid - Struga - Debar - door het Nationale Park Mavrovo. Dit is zonder twijfel de meeste pittoreske weg in Macedonië, vooral het deel langs de rivier de Crni Drim (met de twee kunstmatig aangelegde meren Spilje en Globočića) en de canyon van de rivier Radika.
We rijden na een lange rit, waarin we hele veestapels loslopend langs de weg tegen kwamen, een klein steil weggetje omhoog naar het klooster van St John. Het is echt een prachtig, zeer hoog (dichtbij de hemel lijkt me) gelegen fort, waar Oosters-orthodoxe monniken wonen, maar dat opengesteld is om te bezichtigen. Omdat het een monnikenklooster is moesten Mirthe-Floor en ik een omslagdoek als rok dragen zodat we tot onze enkels bedekt waren. Bart mocht echter gewoon met korte broek naar binnen. Het klooster lag er zeer verzorgd bij en het kleine kerkje hing zowel aan de binnen als aan de buitenkant vol met prachtige Fresco's .
Het klooster, is dus gewijd aan St. Johannes de Doper, werd gebouwd in de 11e eeuw en tot op vandaag is het verschillende keren herbouwd en gerenoveerd. Het klooster is wijd en zijd bekend om zijn ongelooflijke uit hout gesneden iconostase (19e eeuw) en om de wonderbaarlijke icoon van Johannes de Doper. Een deel van het Heilige kruis van Jezus Christus en een deel van de hand van St. Johannes worden bewaard in de kerk.
Bijzonder is het wel om zoveel jonge mannen, de meesten met lang haar en lange baard (een beetje Amish uiterlijk, met een balkanachtig tintje) rijdend in auto's en bellend met een mobieltje te zien. Het bezoek aan dit klooster is echt indrukwekkend en zeer de moeite waard!
Het werd tijd voor een lunchtentje en omdat we op de heenweg niet veel tegenkwamen vroegen we de lokale monnik, die ons wees naar een idyllisch restaurantje. We arriveerden na een paar steile dorpsweggetjes, de meesten wel verhard, bij Hotel Tutto in Janche. Met een langgerekt overdekt aangebouwd terras,zwevend boven de bergwand, kregen we als enige gasten een heel mooi tafeltje! Er was werkelijk niemand, maar de kelner zei in het Duits dat een hele bus net zijn 14 lamskoteletjes had aufgemacht!! Dat was dan jammer voor Bart, dus lieten we ons weer verrassen met een lekkere salade en een spies met kip en groente. Verser dan dit kun je het bijna niet krijgen en het smaakte heerlijk. Genietend van de rust werden we in 5 minuten verrast door een verfrissende onweersbui, die echt maar heel kort duurde,maar imposant was om vanaf deze hoogte te bekijken! Binnen dus maar een lekkere machiato (de lekkerste machiato's kun je in dit land krijgen, maar laat je geen cappuccino aansmeren, want dan krijg je melkkoffie met een kwak kleffe slagroom er boven op, wat er alles behalve aantrekkelijk uit ziet!) en voor Bart dubbele espresso.
We rijden, wederom langs verschillende politieposten op straat, terug naar het hotel, waar we met een drankje en een boekje en zicht op het meer rustig ons avondprogramma bespraken. Het is echt geen probleem om een geschikte eetgelegenheid uit te zoeken, want lopend door de oude stad hoor je overal strijkjes en trekzakken die op de terrassen van de restaurants de sfeer nog verder verhogen. We belanden in een klein tentje; echt waar, de mensen hier zijn oprecht vriendelijk, behulpzaam en geïnteresseerd. De ober adviseerde mij een lokale wijn, die meer op sherry leek, maar de trots van zijn land was. Het was bijna te onbeleefd om het niet op te drinken, maar bij het hoofdgerecht toch maar naar een lekkere rode wijn geswitcht! Voor zo'n 30 euro eet je hier met zijn drietjes inclusief drank en koffie en het omrekenen van Denars naar euro's is dan ook overbodig.
We wandelden nog een beetje door de steegjes en staatjes, waar het om 23.00 uur opvallend druk is. Alle terrassen, cafés zitten vol, op straat lopen veel mensen,zijn er kinderen die bij de kinderkermis en staan overal noten en maiskolfkraampjes en nepparelstandjes. Niet opdringerig hoor, maar gewoon gezellig om overheen te zwalken.
Morgen een dagje chillen bij beach club Cuba Libre ( net zo iets als "de jongens" in Bergen aan Zee" maar dan niet aan zee maar aan het mooie meer)! Werken aan het bruiningsschema dus en het bijwerken van de Libelle-achterstand van 26 weken!
Lieve groetjes
H-B-MF
Zoals ik al schreef is het hotel prima. Onze kamers hebben geen uitzicht op het meer, wat dan weer wel als voordeel heeft dat we niet alle muziek van de terrassen aan de boulevard en het gedreun van de pub naast ons op 120 Db de kamer in krijgen. Het ontbijt bestaat uit verschillende soorten brood, veel komkommer en tomaat,eieren en allerlei ondefinieerbare bakproducten! Het lijkt een beetje op Turks eten, maar het zal voor de authentieke Macedoniër beslist anders zijn. Na het ontbijt heb ik eerst een uurtje geprobeerd het (&€;@/)verslag op de site te plaatsen, wat niet direct lukte. Er bleek uiteindelijk een storing te zijn, waardoor er steeds een foute upload op kwam te staan! Gelukkig gaf dit Bart wat tijd om het plan van de dag te maken en de route van onze trip uit te zetten.
Vandaag toerden we in de richting van west Macedonië ( een heus risico gebied, zoals we later op de site van BUZA zagen) om de Monestery of St John the Forerunner Bigorski (rare vertaling van 'doper' lijkt me) te bezoeken. Een afstand van niks vanuit Ohrid, maar de wegen zijn nog zeker niet op de standaard die de EU er aan zou stellen, dus deden we er gerust een uurtje of twee over. Dit was geen straf door het mooie landschap, met prachtige uitzichten over meer, rivier, stuwdammen, steile klimmetjes van tweede of derde categorie. Onderweg kwamen we geregeld loslopende koeien, ezels en monniken tegen. We reden dicht langs de Albanese grens en de spanningen tussen Macedonië en het buurland was merkbaar aan de grote hoeveelheid politiemensen die we onderweg tegen kwamen ( fijn ook dat Bart de papieren van de huurauto in het hotel had laten liggen;-). Dat het nog niet helemaal goed zit tussen deze twee landen viel ook op doordat bij veel wegwijsborden die normaal de plaatsnamen in drie talen (Macedonisch, Cyrillisch schrift en Albanees ) lieten zien, de Macedonische versie met spuitbussen was weggehaald om je alleen in het Albanees en Cyrillisch naar de Albanese grens te leiden. Vandaag maar even niet, want zonder autopapieren ėn zonder paspoorten is dat waarschijnlijk een eenmalig succes!
Het westelijk deel van Macedonië heeft vele hoge bergen, kristalheldere meren en rivieren en een ongerepte natuur. Ongeveer 50 kilometer ten noorden van Ohrid, in de buurt van de Macedonische - Albanese grens, ligt de plaats waar een van de meest spectaculaire orthodoxe kloosters op de Balkan - St. Jovan Bigorski ligt. We rijden hier naar toe via de regionale weg Ohrid - Struga - Debar - door het Nationale Park Mavrovo. Dit is zonder twijfel de meeste pittoreske weg in Macedonië, vooral het deel langs de rivier de Crni Drim (met de twee kunstmatig aangelegde meren Spilje en Globočića) en de canyon van de rivier Radika.
We rijden na een lange rit, waarin we hele veestapels loslopend langs de weg tegen kwamen, een klein steil weggetje omhoog naar het klooster van St John. Het is echt een prachtig, zeer hoog (dichtbij de hemel lijkt me) gelegen fort, waar Oosters-orthodoxe monniken wonen, maar dat opengesteld is om te bezichtigen. Omdat het een monnikenklooster is moesten Mirthe-Floor en ik een omslagdoek als rok dragen zodat we tot onze enkels bedekt waren. Bart mocht echter gewoon met korte broek naar binnen. Het klooster lag er zeer verzorgd bij en het kleine kerkje hing zowel aan de binnen als aan de buitenkant vol met prachtige Fresco's .
Het klooster, is dus gewijd aan St. Johannes de Doper, werd gebouwd in de 11e eeuw en tot op vandaag is het verschillende keren herbouwd en gerenoveerd. Het klooster is wijd en zijd bekend om zijn ongelooflijke uit hout gesneden iconostase (19e eeuw) en om de wonderbaarlijke icoon van Johannes de Doper. Een deel van het Heilige kruis van Jezus Christus en een deel van de hand van St. Johannes worden bewaard in de kerk.
Bijzonder is het wel om zoveel jonge mannen, de meesten met lang haar en lange baard (een beetje Amish uiterlijk, met een balkanachtig tintje) rijdend in auto's en bellend met een mobieltje te zien. Het bezoek aan dit klooster is echt indrukwekkend en zeer de moeite waard!
Het werd tijd voor een lunchtentje en omdat we op de heenweg niet veel tegenkwamen vroegen we de lokale monnik, die ons wees naar een idyllisch restaurantje. We arriveerden na een paar steile dorpsweggetjes, de meesten wel verhard, bij Hotel Tutto in Janche. Met een langgerekt overdekt aangebouwd terras,zwevend boven de bergwand, kregen we als enige gasten een heel mooi tafeltje! Er was werkelijk niemand, maar de kelner zei in het Duits dat een hele bus net zijn 14 lamskoteletjes had aufgemacht!! Dat was dan jammer voor Bart, dus lieten we ons weer verrassen met een lekkere salade en een spies met kip en groente. Verser dan dit kun je het bijna niet krijgen en het smaakte heerlijk. Genietend van de rust werden we in 5 minuten verrast door een verfrissende onweersbui, die echt maar heel kort duurde,maar imposant was om vanaf deze hoogte te bekijken! Binnen dus maar een lekkere machiato (de lekkerste machiato's kun je in dit land krijgen, maar laat je geen cappuccino aansmeren, want dan krijg je melkkoffie met een kwak kleffe slagroom er boven op, wat er alles behalve aantrekkelijk uit ziet!) en voor Bart dubbele espresso.
We rijden, wederom langs verschillende politieposten op straat, terug naar het hotel, waar we met een drankje en een boekje en zicht op het meer rustig ons avondprogramma bespraken. Het is echt geen probleem om een geschikte eetgelegenheid uit te zoeken, want lopend door de oude stad hoor je overal strijkjes en trekzakken die op de terrassen van de restaurants de sfeer nog verder verhogen. We belanden in een klein tentje; echt waar, de mensen hier zijn oprecht vriendelijk, behulpzaam en geïnteresseerd. De ober adviseerde mij een lokale wijn, die meer op sherry leek, maar de trots van zijn land was. Het was bijna te onbeleefd om het niet op te drinken, maar bij het hoofdgerecht toch maar naar een lekkere rode wijn geswitcht! Voor zo'n 30 euro eet je hier met zijn drietjes inclusief drank en koffie en het omrekenen van Denars naar euro's is dan ook overbodig.
We wandelden nog een beetje door de steegjes en staatjes, waar het om 23.00 uur opvallend druk is. Alle terrassen, cafés zitten vol, op straat lopen veel mensen,zijn er kinderen die bij de kinderkermis en staan overal noten en maiskolfkraampjes en nepparelstandjes. Niet opdringerig hoor, maar gewoon gezellig om overheen te zwalken.
Morgen een dagje chillen bij beach club Cuba Libre ( net zo iets als "de jongens" in Bergen aan Zee" maar dan niet aan zee maar aan het mooie meer)! Werken aan het bruiningsschema dus en het bijwerken van de Libelle-achterstand van 26 weken!
Lieve groetjes
H-B-MF
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
